5 گاز طبی رایج در بیمارستان ها

گازهایی که در مراکز پزشکی استفاده می شوند به عنوان گازهای طبی شناخته می شوند. گازهای طبی در بیمارستان ها و سایر مراکز بهداشتی دارای اهمیت حیاتی هستند. در این مقاله به پنج نوع گاز طبی مورد استفاده در بیمارستان ها و مراکز درمانی می پردازیم:

1- هوای پزشکی: معمولا در بخش‌های ICU و NICU استفاده می‌شود. هوای پزشکی به یک منبع تمیز از هوای فشرده اطلاق می شود که در بیمارستان ها و مراکز درمانی برای تنفس بیمار استفاده می شود. این هوا، عاری از آلودگی و ذرات و روغن بوده و بو ندارد. وقتی بیمار در اتاق عمل است، چه در شرایط اورژانسی باشد و چه نباشد، جراح به هوای پزشکی تکیه می کند تا بیمار به راحتی نفس بکشد.

2- اکسیژن: که در زمان احیا و همچنین بروز مشکلات تنفسی و ... استفاده می شود. اکسیژن یک گاز پزشکی است که تقریباً در هر محیط درمانی وجود دارد و معمولا برای احیا و درمان مشکلات تنفسی استفاده می شود. این گاز در اوایل دهه 1900 جهت استفاده در کاربردهای پزشکی معرفی شد. البته از این گاز در مواردی مانند شوک، خونریزی شدید، مسمومیت با مونوکسید کربن، تروما، ایست قلبی عروقی و تنفسی و ... نیز استفاده می شود.

3- دی اکسید کربن:  که در برخی از عمل های جراحی مورد استفاده قرار می گیرد. دی اکسید کربن در جراحی هایی مانند لاپاراسکوپی، آرتروسکوپی، آندوسکوپی و کرایوتراپی، برای بزرگ کردن و تثبیت حفره بدن برای دید بیشتر و دسترسی بیشتر به نواحی جراحی استفاده می شود. دی اکسید کربن همچنین می تواند در صورت مخلوط شدن با اکسیژن، در حین و بعد از بیهوشی، شوک تنفسی ایجاد کند. دی اکسید کربن را می توان برای سرما درمانی نیز استفاده کرد که در آن دمای 76- درجه سانتیگراد قابل دستیابی است. با استفاده از این تکنیک، سلول های بدن با فرآیند تبلور از بین می روند.

4- نیتروژن: که یک گاز پشتیبان پزشکی است که عمدتاً برای تأمین انرژی ابزارهای جراحی و سایر تجهیزات استفاده می شود.

5- اکسید نیتروژن یا نیتروس اکساید: یک گاز پزشکی است که در بسیاری از روش های جراحی به عنوان بی حس کننده و ضد درد استفاده می شود. در واقع اکسید نیتروژن گونه ای از نیتروژن است که اگر با اکسیژن مخلوط شود، به عنوان یک عامل بی حس کننده عمل می کند. اکسید نیتروژن یک گاز پزشکی است که معمولاً به عنوان "گاز خنده" نیز شناخته می شود، و دندانپزشکان هم استفاده از آن را به عنوان مسکن از سال 1812 آغاز کردند. از آن زمان، این گاز پزشکی در بسیاری از روش های جراحی به عنوان بی حس کننده و ضد درد استفاده شده است. نیتروس اکساید هنوز هم به عنوان یک گاز پزشکی، در اتاق های عمل استفاده می شود.

در مراکز پزشکی، هر گاز توسط یک سیستم جداگانه، تامین می شود. گازهای طبی معمولا از یک منبع مرکزی و از طریق یک شبکه لوله کشی تحویل مصرف کننده ها می شوند. البته برخی از گازهای طبی هم ممکن است به صورت سیلندر یا از طریق خط لوله تامین شوند. هوای پزشکی معمولا به صورت محلی در اکثر بیمارستان ها تولید می شود، ولی گازهای با حجم کمتر ممکن است از طریق یک سیستم لوله کشی محلی که به سیلندرهایی متصل هستند تامین شوند. معمولاً در بیمارستان ها، گازهای نیتروژن، اکسید نیتروژن و شاید دی اکسید کربن از طریق سیلندرهای متصل به شبکه لوله کشی محلی تامین می شود.