تفاوت اکسیژن طبی و صنعتی

گاهی برای جبران کمبود اکسیژن و حفظ سلامت بدن چاره ای نیست جز اینکه اکسیژن از یک منبع خارجی دریافت شود. این منبع خارجی معمولا کپسول اکسیژن پزشکی است.

کاربرد اکسیژن طبی و صنعتی

اکسیژن طبی یا پزشکی اکسیژنی است که برای درمان بیماران استفاده می شود تا ضمن کمک به عملکرد ریه ها، مقدار اکسیژن خون بیمار در سطح قابل قبولی حفظ شود. در مقابل اکسیژن پزشکی، اکسیژن صنعتی قرار دارد. اکسیژن صنعتی اکسیژنی است که برای اهداف صنعتی و فرآوری محصولات مورد استفاده قرار می گیرد. به طور مثال در فرآیندهای احتراق، جوشکاری، برشکاری، تولید فولاد، ساخت اتیلن اکسید، پروپیلن اکسید، ساخت شیشه و سرامیک، تولید کاغذ و ... از اکسیژن صنعتی استفاده می شود.
 

تفاوت عمده اکسیژن طبی و صنعتی

هر دو نوع اکسیژن ممکن است از یک منبع تهیه و به یک روش تولید شوند اما تفاوت مهم آنها در خلوص و کیفیت اکسیژنی است که درون سیلندر پر می شود. اکسیژن پزشکی خلوص و کیفیت بالایی دارد و هنگام تولید و شارژ کردن سیلندر اکسیژن پزشکی، وجود هرگونه ناخالصی و آب در آن به شدت کنترل می شود. در حالی که سیلندرهای حاوی اکسیژن صنعتی ممکن است حاوی آلودگی ها، ناخالصی ها و آب باشد در نتیجه کیفیت و خلوص اکسیژن صنعتی پایین تر از اکسیژن پزشکی است . ناخالصی هایی مانند مونوکسید کربن، دی اکسید کربن، استیلن و ... که ممکن است در اکسیژن صنعتی وجود داشته باشند برای بدن انسان مضر هستند و استنشاق آنها توسط بیمار ممکن است بسیار خطرناک باشد. وجود آب نیز باعث زنگ زدن دیواره داخلی سیلندر و ایجاد بو می شود که استنشاق آن برای بیمار مطلوب نخواهد بود.
 

هشدار

در حال حاضر که به دلیل شیوع پاندمی کرونا استفاده از اکسیژن به مقدار چشمگیری افزایش یافته است باید دقت بیشتری در مورد تامین اکسیژن مورد نیاز بیماران صورت پذیرد و به هیچ عنوان نباید از اکسیژن صنعتی برای اهداف پزشکی استفاده شود.